Kimisi çok beğenmiş, kimisi sıkılmış izlerken, kimisi de Ata Demirer'i izleyip kahkahalarla gülmeyi bekleyerek girdiği için salona, hayal kırıklığıyla çıkmış sinemadan. Merak ettim, ben de bir izleyeyim dedim. Ben beğendim Osmanlı Cumhuriyeti'ni. Bir kere gerçekten, Ata Demirer komedisi izlemek için gidecekseniz, gitmeyin Osmanlı Cumhuriyeti'ne. Daha farklı birşey izleyeceksiniz çünkü.
Gani Müjde, oldum olası sorulan bir soruyu, 'Atatürk olmasaydı ne olurduk, halimiz nice olurdu' sorusunu, mizahi öğeler taşıyan bir fantaziyle, kah gülümseten, kah iğneleyen, acıtan bir masalla cevaplamış. Çok da güzel birşey yapmış. Aklına, yüreğine sağlık Gani Müjde'nin.
Filmi genel olarak başarılı buldum, bazı sahnelerde tempo düşüyor, akıcılık azalıyordu, ama sıkıcı olmuyordu, biraz sonra toparlıyordu kendini. Oyuncu seçimi de doğru bence, Ata Demirer böyle bir masala gayet uygun düşmüş, 7. Osman olarak benimsiyorsunuz onu, acizliğine, zavallılığına hem kızıyorsunuz hem acıyorsunuz, o kocaman cüssede bir çocuk beceriksizliğiyle yaşayan yenilmiş bir padişah, verilmek istenen mesajı, yaratılmak istenen hissi, fiziği ve oyunuyla bütünleştirerek başarılı bir şekilde veriyor Ata Demirer. Diğer oyuncular için de aynı şeyi söylemek mümkün sanırım. Padişahın aşık olduğu genç kadın olarak Vildan Atasever başarılı sayılır, padişahın en güvenilir adamı, sırdaşı Yadigar rolünde Sümer Tilmaç çok iyi. Eskiyi ve günümüzü bir araya getirmeye çalışan atmosferi, nostaljik bir hava estiren, geçmişe özlem uyandıran güzel İstanbul manzaralarıyla da izlemesi hoş bir film.
Ben filmi beğendim, siz de gidip izleyin bence. En azından güzel, iyi niyetli bir çabayı takdir etmiş olursunuz; siz de benim gibi, biraz gülümser, biraz da düşünürsünüz...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder